παλαίπολις

παλαίπολις, ἡ (ΑΜ)

μσν.

(ως προσηγορικό) η παλαιά πόλη

αρχ.

(κατά τον Ησύχ.) «τὸ πάλαι Ἄργος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < πάλαι + πόλις].